Pandemiyle birlikte insanlık tarihindeki pek çok yeniliği hayatımıza kattık ve adeta 1 yıldır ayrılmaz parçamız sanki hep öyle yaşıyormuşuz gibi hayatımıza devam ediyoruz.
Maskemiz vücudumuzun bir parçası haline geldi.
Neredeyse bir uzuvdan farksız.
Sosyal yaşam anlamında zaten misafirlik sevdiklerimize ziyaret sosyal hayatta var olma gibi pek çok şeyi rafa kaldırdık.
Hastalandık kendimizi virüs zannettik.
Öksürdük virüse yakalandık zannettik.
Bir yerimiz ağrıdı virüse yorduk.
En sonunda virüse dair bir aşı bulunmasıyla rahat nefes aldık, derken bu kez de mutasyon hayatımıza girdi.
Hayatımıza girmesi gibi yayılma hızı da bir hayli çabuk oldu.
Ancak tedbirleri sıkı tuttuk ve ülkenin yarısında 1 yıl sonra tertemiz bir HES kodu manzarası görebildik.
Peki bitti mi?
Elbette hayır!
Bu virüsle geçirdiğimiz 1 yılın ardından öğrendik ki virüs Dünya'da 1 kişi kalana kadar bitmez.
Ülkemizde de Son vaka iyileşene kadar asla tedbirleri aksatmamalı ve rahata kavuştuğumuz bu ortamı bozmadan ilerlemeliyiz.
Hayatımız bizim ve gözle bile görmediğimiz bir hastalığa hayatımızın çok değerli 1 yılını vermişken bir daha yasamımıza müdahale edilmesine izin vermeyelim.
Tedbir herşeydir.
Gelin birlikte bu hastalıktan tamamen kurtulalım..