Çok yaşlı değilim ama 90lı yılların son ve güzel çocukluğunu yaşamış bireylerden biri olduğumu düşünüyorum. Bu zamanın çocuklarına hem üzülüyorum hem seviniyorum. Üzülüyorum çünkü evlerde tek başlarına büyüyorlar oysa ben bütün siteyle arkadaştım. Seviniyorum çünkü direkt teknolojinin içine doğuyorlar. Zaten üzerine birde koronavirüs etkili oldu. Çocuklar iyice eve kapandı. Aslında belediyeler güzel parklar yapıyor. Virüs etkisini kaybetmeye başladığında tüm çocukları orada görmek istiyorum ama anneleriyle oynarken değil parktaki çocuklarla arkadaş olup, onlarla oynarken görmek istiyorum.