Yerel keçeciler, yüncülerden temin edilen kuzuların birinci kırkım yününü kullanarak keçe üretimine başlıyorlar. Yumuşak ve ayrıştırılmış yün, bir naylon üzerine seriliyor ve ardından naylonun yuvarlanmasıyla arasındaki yün sıkıştırılıp düzleştiriliyor. Bu aşamadan sonra, yün depik makinesine alınıyor; burada su ve sabunla ıslatılıp yuvarlanarak pişirme işlemi gerçekleştiriliyor. Su ve sabun, yünün kaynaşmasını, birleşmesini, düzleşmesini ve yumuşamasını sağlıyor. Eğer yünün içinde pıtırak ve benzeri maddeler bulunuyorsa, bu aşamada bıçak kullanılarak ayıklama yapılıyor.
MESLEĞİN ZAMANLA KAYBOLMA TEHLİKESİYLE KARŞI KARŞIYA OLDUĞU BİR GERÇEK
Proses, depik makinesi ve su-sabun uygulamalarının tekrarı ile devam ediyor. Son aşamada hazırlanan keçe, kurumaya bırakılarak tam anlamıyla olgunlaşıyor.
Bu geleneksel keçe, üzerindeki desenler için siyah koyun yünü ve kırmızı yün boyası kullanılarak özgün bir karakter kazanıyor. Ustaların gelirlerinin az olması nedeniyle, bu geleneksel mesleğin genç nesillere aktarılamadığı ve bu nedenle de mesleğin zamanla kaybolma tehlikesiyle karşı karşıya olduğu bir gerçek.
Kahramanmaraş'ın keçe geleneği, sadece bir el sanatı değil, aynı zamanda bir kültürel miras olarak korunmalı ve gelecek nesillere aktarılmalıdır.
HABER: KARDELEN ÇIKMAZ
